شرمیست در نگاه من اما هراس نه

کم صحبتم میان شما کم حواس نه

چیزی شنیده ام که مهم نیس رفتنت

در خاست میکنم نروی التماس نه

از بی ستارگیست دلم اسمانی است

من عابری فلک زده ام  آس و  پاس نه

من میروم تو باز میایی مسیر ما

با هم موازی است ولاکن مماس نه

پیچیده روزگار تو از دور واضح است

از عشق خسته میشوی اما خلاص نه...!

من اشک را به خاطر گرمیش،ناله را به خاطر نوایش ،

دنیا را به خاطر خدایش و تو رو به خاطر قلب مهربانت،

عاشقانه دوستت دارم...!

می گویند زمان طلاست اما من چشیدم

دروغ میگویند زمان آتش است!

ثانیه به ثانیه اش می سوزاند

وتا به شعله ات نکشد،نمیگذرد...

به یاد داشته باش که انسانها در کنار هم عاشقند

و دور از هم عاشق تر

هرجا که باشی هر جا که باشم

دوستت دارم

به خاطر تو هر کاری ممکن است از من سر بزند،

حتی ممکن است

در پند پایانی این شعر

به مغزم شلیک کنم....